آنچه مرا نکشد ...

چند روزیه که  اجرای چند تا از طرح هام  رو شروع کردم.بهتر از اونی که فکر میکنم پیش رفتم. اوضاع به اون بدی که فکر میکردم نیست.البته حالم خیلی بهتره و اینکه من تلاش های خیلی زیادی برای نجات خودم انجام دادم.گاهی به این فکر میکنم که یه جورایی من یه قهرمانم بعد بلافاصله پشیمان میشم.چون یه قهرمان هیچ وقت تسلیم نمیشه،اما من تسلیم بیماری شدم.غرق در افکار منفی شدم و این بخش از موضوع رو اصلا دوست ندارم.

حالا راه روشنه و من خیلی قوی تر از قبل هستم

نیچه راست میگه:

هر چه مرا نکشد،قوی ترم میکند.

این بیماری منو نکشت،گر چه زجر کش کرد،اما خیلی قوی ترم کرد و این نقطه اوج داستان منه.داستان زنی که قوی  تر شد تا به بلندای آنچه که در دل داشت دست پیدا کنه....