زادروز من

فصل بهار رو دوست دارم و نهایتاً توی آخرین هفته خودم رو به این جهان خاکی رسوندم تا بهاری باشم. امروز در حالی سی و یک ساله شدم که همش زیر لب با خودم تکرار میکردم: دلم گم شده پیداش میکنم من، اگر عاشقه که وای به حالش...

وقتی به سال های پشت سر و سال های پیش رو نگاه میکنم ، باورم میشه که زندگی از الان به بعده که میخواد درهای قشنگش  رو به روم باز کنه.  شاید  گذر کردن از یه حد و مرزی توی زندگی لازم هست که هر شخصی باید اون رو بگذرونه. یکی دیرتر و یکی زودتر. اما با گذشتن از اون خط و مرز، زندگی روی روال درستش میوفته.
برای من، امروز و این لحظه درست مثل همین گذرگاه زندگی هست. امروز تولد سی و یک سالگیم رو در حالی جشن میگیرم که یه چیزی در من تغییر کرده. انگار واقعا بزرگ شدم و حالا دیوانه وار خواهان پیدا کردن خودم هستم! توی سال های زندگی خودم رو یه جایی.، لا به لای روزمرگی ها گم کردم. خیلی طول کشید ، اما حالا بیشتر از همیشه دنبال اون عشقی هستم که همراه من زاده شد، اون امید و باوری که کوه ها رو جا به جا می‌کرد و اون هدف و رویایی که خواب رو از چشمام می‌گرفت.
خیلی خیلی سخت گذشت، اما بالاخره گذشت، و حالا استحقاق ساختن زندگی و رویاهامو دارم. حالا گرچه رویاهای امروزم با رویاهای از دست رفته  هفده سالگیم خیلی فرق کرده، ولی من ته دلم شادم که این رویاهای جدید رو دارم و بیشتر از قبلی ها برام ارزشمند هستند . رویایی که من برای رسیدن بهش برگزیده شدم همون آروزی همیشگی منه و این نهایت خوشبختیه که استعداد رسیدن به رویاهای هر چند دور از دسترس  رو داشته باشی.حالا دیگه با تمام وجود میجنگم تا به هدف خودم برسم این برای من خیلی مهمه و من با انجام دادنش سرنوشت خودم رو اون طوری که میخوام رقم میزنم.

دیروز کیک و میوه به دست آمدن سرکار! بهشون گفتم من که فردا تولدمه گفتن می‌خواستیم بریم پیشواز و غافلگیرت کنیم. جشن دیروز بوده و امروز زاد روز من.